Psy zastępują niepełnosprawnym zmysły, których osoby niepełnosprawne są pozbawione lub co najmniej ograniczone. Pies daje osobie niepełnosprawnej poczucie komfortu i bezpieczeństwa. Sprawiają, że ta wyjątkowa więź pomiędzy niepełnosprawnym właścicielem a zwierzęciem, staje się antidotum na bezduszny świat i jego rozwiązania architektoniczne.
Pies akceptuje osobę niepełnosprawną taką, jaka jest, nie przeszkadza mu jej niepełnosprawność. Posiadanie psa sprawia, że człowiek otwiera się na świat zewnętrzny, łatwiej nawiązuje kontakty. Społecznie nie jest postrzegany przede wszystkim jako osoba na wózku, ale jako osoba z psem. Odpowiedzialność związana z obecnością psa asystującego motywuje do działania. Człowiek wychodzi na wspólne spacery z psem, porusza się po różnych miejscach publicznych. Zaangażowanie we wspólnie spędzany z psem czas pozwala żyć teraźniejszością, człowiek zapomina o krzywdzie i cierpieniu. Osoba posiadająca psa asystującego staje się bardziej pewna siebie, a poczucie własnej wartości wzrasta.
Pies pomaga nie tylko osobie niepełnosprawnej, ale także rodzinie i najbliższemu otoczeniu, które nie musi w tak dużym stopniu angażować się w czynności związane z opieką. Osoba niepełnosprawna staje się bardziej samodzielna, może sama wychodzić z domu, spotykać się ze znajomymi, uczestniczyć w wykładach, być samodzielna w pracy zawodowej, brać aktywny udział w życiu społecznym i kulturalnym.
 |
| Obecność psa asystującego ma korzystny wpływ na samopoczucie |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz